BİR DELİ ŞİİR

Uzayýmýz vayy
Devasa boyutlarýyla uçsuz bucaksýz.
Azý süt beyazý,
Çoðu zift karasý.
Düþü, düþlenmesi olanaksýz.

Gözlenebilir olay ufkunda,
Tirimilyar yýldýz adasýndan biri;
Kim bilir kaç tür hayatýn menþei,
Evrenimizde küçücük bir ak nokta,
Starlar þehri, Samanyolu galaksimiz.

O sarmal, muazzam galaksi vayyy
Birbirine hasret iki ucunun arasý.
Eriþemediðimiz ýþýk hýzýyla milyarlarca yýl.
Yýldýzlarýnýn çoðu cehennem karasý.
Ölmüþ çoktan onda dokuzu,
Diri ancak birden azý
.
Yine de yüz milyarlarca güneþli…
En küçüðü bizimki…

Güneþimiz vayyy
Ömrü tahmini yirmi beþ milyar yýl,
Galaksi içinde bir görünmez nokta…
Çift doðmuþken diðerleri gibi;
Bir buçuk milyon dünya kutrunda.
Bir kara deliðe yem olmuþ ikizi.

Dünyamýz vayyy
Sanki sistemin nazar boncuðu,
Mavi-beyaz nadide bir kolye.
Güneþin hayat veren tek çocuðu.
Kimilerine göre dokuz kardeþten ilki;
Kimilerine göre on iki.

Dünyamýz vayyy
Bazý yalan, bazý gerçek dediðimiz…
Deðerini yeterince bilmediðimiz.
Yediðimiz içtiðimiz;
Köþe bucak yerleþtiðimiz.
Akýlsýzca, cümbür cemaat,
Doðasýný talan ettiðimiz.
Yerini, göðünü deldiðimiz.

Ve vayy vayyy
Köyümüz kasabamýz…
Kutlu sýlai rahimimiz.
Beton yýðýný her biri,
Sakinleri yarý deli þehirlerimiz.

Ve vayy ve vayyy
Pembe yuvalarýmýzda güya,
Kutu kutu…
Biz;
Bir bölü altý milyar ins.
Teke tek diþimiz erkeðimiz.

Düþünür müyüz hiç…
Düþünür müyüz?
Evrenimizi,
Evrendeki yerimizi…
Günde kaç kere…
Kaç kere;
Küçük daðlarý biz yarattýk diyoruz;
Ne evreni,
Yarataný,
Ne kendimizi biliyoruz.

Yenik düþüyoruz,
Günü birlik yaþama.
Affet demiyoruz, affetmiyoruz.
Her gün ayrý bir deli þiir yaþayýþýmýz,
Sen ve ben, vayy vayyy
Tüketime sevdalý gönül
Haddimizi bilmiyoruz.

Ilgýn-Nisan -1996
Sosyal Medyada Paylaşın: