Korkusuzca Sevebilmek

Gidebilmek bir yalnýzlýðýn arkasýndan,
Sessiz ve usulca,
Teslim edip kendini,
Hem de korkusuzca.
Vazgeçebilmek her güzel þeyden,
Gözlerinden, yüzünden,
Her derde deva o gülüþünden.
Umudunu kesip bahardan,
Küsüp güne - güneþe,
Ýliþiðini kesmek zamandan.
Unutmak yaþananlarý,
Unutmak bizi, bizi biz yapanlarý.

Ve gidebilmek, bir akþam üstü,
Bir kaç bahane uyduruk,
Mesnetsiz yalanlarýn ardýndan,
Hayýr - hayýr, aðlamadan,
Yarýndan korkmadan,
Ki bu nasýl mümkün olacak bilmem,
Ellerini tutmadan.
Ardýna dönüp bakmadan,
Hiç bir anýyý yanýna almadan,
Yeni bir gülüþle yanmadan,
Aldanmadan kaçabilmek,
Aydýnlýklar beni sana baðlayan yaralarý,
Ortaya çýkarmadan.

Oysa gidebilmek...
Bir yapraðý takviminden,
Bir çiçeði dalýndan,
Günü gelmeden koparabilmek...
Ortasýndan çýkýp da bir alevin,
Büsbütün bir yangýn olabilmek...
Bir gülüþüne dünyalarý deðiþtirebilecekken,
O gül yüze karalar,
O beni benden eden saçlarýna,
Aklar düþürmeyi göze alabilmek...

Söyle hadi mümkün mü gidebilmek,
Gitmeyi bile göze alamazken,
Seni yeniden sevebilmek?

Kýrýkkale / 2013

Sosyal Medyada Paylaşın: