HASRET-İ ASUMAN

sen, ihtimalin bir harf sonrasý;
ben, saklanmýþken gizli bir özneye,
sonumuzdan roman çýksa, nafile!..
biz, olmamýþken her hangi bir zaman diliminde..
nush ile uslanmamýþ niyetlerimin hakký tekdir
karþýlýk bulmayacak duanýn hakký uhdeye gömülmektir...
paragraflarca okusam seni doymam,doyamam
senli bakmayan gözlerle hayatý okuyamam..
iþin bir de lakini var ki, demesem olmaz;
hayaline doymazken,vuslatýn izanýma sýðmaz..

kabullen artýk deli gönlüm yok sonrasý
öncesine bir bakýþýn cezbesi nakýþ olmuþ
devamý sirayet, ince hastalýk, beyaz bir kabus...
ey hasret-i asuman oku beni an be an
kýyacak olsa bile ansýzýn özüme zaman
oku; canýna zorluðun, oku; ölüme meydan...
þu nokta dediðin evrenin saklandýðý zerre
bir metni bitirebilir mi o koskoca kürre
hayat dediðin defalarca yenilenen müsvette
saklanacaðýz elbette kalemin araladýðý kara delikte..
Sosyal Medyada Paylaşın: