Artýk usandý gönül, sormaz neden ne; diye? Yazdýðým bu son mektup sana benden hediye
Umudum bitmese de Ümit de etmiyorum Aðlayýp aðlayýp da gücüm tüketmiyorum
Sanki hala dün gibi Hiç geçmemiþ de zaman Hatýrlamak acýtýp, cana vermezdi aman
Unuttum demiyorum Asla unutmuyorum, Sana dair hayaller kurup beklemiyorum Mümkün olsaydý þayet; Ayný anne rahmine, Hiç düþmesek gerekti Ayný sütle beslenip büyümesek gerekti
Öðütmüyor! Zaman her þeyi, öðütür deseler de... Soðutuyor zamanla yara kabuk baðlýyor Ara sýra kanayýp ciðerleri daðlýyor
Her kumaþý dikecek Ýpliði Ýðnesi var! Çok hassas olsa da kalp onunda ustasý var Dikildi çatlaklarý pekiþip rahmet ile Varsýn canýn saðolsun gelmeyeceksen bile Artýk yoruldu gönül Sen iyi ol Gerisi vesaire...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gül Şehri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.