Yar Dediğin II

Yar dediðin sevdiðini üzmez,
Olurolmaz þeyler için küsmez.
Celalli ve haþin bakýþlarla,
Uzaktan uzaða sevdiðini üzmez.

Yar dediðin, sevdiðine güler,
Aþkýn kýlýncýný sevdasýyla biler.
Oturur derviþlerin meclisine,
Yüce yaradandan daim visal diler.

Yar dediðin, sevdiðini kucaklar,
Býrakmaz saçlarýna girsin aklar.
Bir tatlý tebessümüyle,
Bir anda yakýn olur uzaklar.

Yar dediðin, sevdiðini can kulaðýyla dinler,
Kederlendiðinde onunla inler.
Narin elleriyle bir tas su verirse,
Kalmaz sevenin gönlünde husumet ve kinler.

Yar dediðin, sevdiðini baðrýna basar,
Aþkýn ateþten gömleðini duvara asar.
Ne pahasýna olursa olsun,
Sevdiðine vermez asla ve asla hasar.

Yar dediðin, sevdiðini onure eder,
Naz ve cilvesiyle ömrünü etmez heder.
Sevdiðinin üzgün bir hali,
Varýný yoðunu vermeye yeter.

Yar dediðin, sevdiðinin gözlerine bakar,
Þirin uykulara dalsýn diye þarkýlar yakar.
Sevgiyi konuk edenin göðsüne,
Sevdalýlar Muhammedi gülleri takar.

Yar dediðin, sevdiðinin ellerini tutar,
Yaþanan sýkýntý ve kederleri yutar.
Duyarsa sevdiðinin yerildiðini,
Vakarlý aslan misali, kaþlarýný çatar.

Yar dediðin, sevdiðini her an özler,
Geciktiðinde yollarýný gözler.
Dom dom kurþunu öldürmez,
Ama öldürür beklenmeyen sözler.

Yar dediðin, sevdiðine þiirler yazar,
Okur, üfler ki, deðmesin sevdiðine nazar.
Nur cemalini ise görmediðinde,
Müzminleþir gönül yarasý azdýkça azar.
10-11/Kasým/2013

Sosyal Medyada Paylaşın: