Masam çok daðýnýk. Belki bir iz bulurum senden.
Sen olsan burasý... Böyle olmaz.
Her þeyi atacaðým.
-Eski bir kapý aralýðýdýr yaþam-
(Bunu kim söyledi?)
Unuttun mu?
Eskiden
Kapkara gezinirdim
Yalan!
Diye baðýrýrdým
oturduðumuz evin önünde.
Bu yalan
Yalan!
Karýþtým.
Alt yollara.
Duvarlara bakarken, adýn
Çoðaldý.
Azaldým. - Nereye baksam
bir umut daha düþüyor gözlerimden -
Aþýk oldum.
Saçlarý sapsarý deðil ama.
Aralarda biraz siyah...
Benim ellerim mi?
Onun hüznü mü? Yok..
-Nereye býraksam kendimi
güzel bir þey bitiyor zaten-
Söylemedim.
Öyle söylemedim telefonda
Sesin bir tuhaf olur
baþka bir þehirde yankýlanýr diye.
Bugün öðrencilerini gördüm
Büyümüþler
Onlara çocuklarým dedim
Ýçimden öptüm onlarý
Gözyaþlarýmý sakladým.
Yaþamak diye bir þey var biliyor musun?
Anne!
Ölmeyeceðim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.