Her gün þafak sökerken ben senin güneþindim, Doðmak sende güzeldi bir akþam sende battým. Hani senin cananýn, ebeden ruh eþindim, Alabora olsak da sevmeyi sende tattým…
Gönlümü yora yora bana çetin iþ ettin, Sonra kazanmak için iþmar ettin kaþ ettin, Elinle dokunarak her mevsimi kýþ ettin, Yaz ayýnýn koynunda karlar üstünde yattým…
Dilimi lâl eyleyip susturarak yazdýrdýn, Elimdeki kalemi sen çýldýrttýn, azdýrdýn, “Nice yýllara” derken mezarýmý kazdýrdýn, Ölüm bana gelmeden ‘bizi’ mezara attým…
Sakýn bana “dur” deme iþte aldýðým karar, Farkýndalýðýn farký bitmiþse neye yarar, Yer-gök bize verilse ikimizi de yorar, Ben bizi ihtiyaçtan üç-beþ kuruþa sattým…
Ayser ÖZBAKIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayser ÖZBAKIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.