önce bukle dedim sonra mavi þal parmaklarýnýzýn arasýnda elleriniz sonra ayaklarýnýz derken sandalye karýþtý söze
bence ölüm o an saçlarýnýzla tutuðunuz bir fýsýltý ayný anda onca þeyi konuþurken merak edip pencerelere koþtun sevimli bir kedi ve yalnýzlýðý bir de uçak geçiyordu
deniz kustu yuttuklarýný vardýlar kum güzeli iskeletleriyle olmamýþlýðý yaþatan kime deðdi bilmiyorum balýkçý çekti küreðini özlemler içinde bir þair dinledi yüreðini
sýrtýmýzda yaralý suvariler ortamýzda bir ayna varmýþ gibi ayný yöne terk edilen mavi kuþlar salýndý gök yüzüne bir daha sorduk hangisi bizim bizim kalbimizdi
bulutlarýyla sandallara þarký söyleyen çarmýh habersiz bir ölü çýktý denizden duyduklarýna diz çökmüþ insancýklar ve korkularýyla çiçekleþen martýlar geçti içimizden
o düzlükte tek anýmsamadýðým kalabalýklar arasýnda kendine sorular soran boþluðun dinmeyen hafýzasý söylendikçe bizim dansýmýzý resmediyorlar hiç bozmadýk çemberi tanrýlar öperken dudaklarýmýzdan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.