DELİ HASAN

Benim büyüdüðüm o küçük köyün delisiydi
Zararsýz kendi halinde
Sevilirdi insanlarý da severdi
Bastonuyla domatesi,karpuzu.ekmeði gösterir para vermezdi
O meþhur gülüþüyle þenlendirirdi muhabbetleri
Temizdi ayný zamanda zengin
Elleri yara içinde ýsýrmaktan
Krize girerdi

Hayatýmýzýn neþesiydi
Camide seccadesinde kýlardý namazýný kendince
Kimse o seccadeyi kullanmazdý,deli Hasanýn yeriydi
Ne kadar çok sevilirdi

Eylül ayýydý geçen sene
Ekmek almaya çýktým yine Osman emminin fýrýnýna
Köy sakindi sessiz
Aðlayanlar köþe baþýnda
Bir matemi yasý herkes mi gizleyebilirdi?
Öðrendim ki Deli Hasan ölmüþ
Ekmek sepeti düþtü elimden yerdeydi
Aðladým aðladým aðladým

Cenazesi köyün en kalabalýk cenazesiydi
Karþý köylerden büyük þehirlerden duyan gelmiþti
Yetmiþ yaþýndaydý yetmiþ sene neþe kaynaðýydý köyün
Yalnýz yaþadýðý evinden bir mektup çýktý

Ölürsem üzülmeyin aðýt yakmayýn
Fakiri ezmeyin,yardým edin
Çocuklara güzeli, doðruyu öðretin
Fadime anaya iyi bakýn,þehit anasýdýr helalliðini alýn
Kendinizi sevdirin insanlara
Çoban süloyu kýzdýrmayýn tiki var diye
Asýl deli kimdi?

EROL ERSOY CESUR
Sosyal Medyada Paylaşın: