Vaaz eden bir dil oldun Bana da ölüm...
Hamdioruc
Vaaz eden bir dil oldun Bana da ölüm...
Vaaz eden bir dil oldu Bana da ölüm...
Ben de yandým Ömer gibi
Vaaz eden bir dil oldun bana da ölüm...
Ömer de bir güneþtir
Ömer olan yaþamaz ki , ölü bir hayatý...
Derler ki, Ömer
Ölümü yaþadý
Ömer oldum yaþadým ölümü
Yaþamaz ki ,unutulacak bir hayatý ömerler
Ölümü unutanýn unutuluyorsa hayatý
Ölümün okulunda öðrenci olmalýydým
Ömer gibi
Ömer gibiyim
Gönlünün camisinde
Öðütler dinledim ölümden
Ölüm aklýna gelince
Uykusunu bölerdi Ömer
Can kulaðýyla dinlemek için o öðütleri
Uykumu böldüm ben de Ömer gibi
Can kulaðýyla dinlemek için ölümün güneþ öðütlerini
Ben hiç þikayetçi olmadým ezasýndan ölümün
Her acýyý ondan bana þeker bildim
Diplomam var ölümün okulundan
Yokuþ çýkarým iniþ inerim öðütleri için
O elinde bahar olan dost bana
Ölümün yolunu gözlemeliydim dirilik için
Annesini bekleyen emzikli çocuk gibi gözledim
O sütü en ak anneyi bekledim gönüllü
Ölüm üstüme yaðan kar oldu
Hayatýn baþlangýcýnda
Daðlarýmý sardý ölüm
Ak mý ak bir ölümle öldüm ölmeden ben de
Kar gibi aktý
Hangi toprak varki sana denktir büyütmekte bu nurlu aðacý
Bu gönül seninle büyüyecek
Güneþi bekler gibi çiçek beklenmelisin ölüm...
Ölüm görülürsün bana her eþyamda
Neye baksam
Ömrümce bana
Vaaz eden bir dil olsun ölüm...
Gönlümün camisinde öðütler dinledim
Pýnarlar aktý canlandý çöl çiçeklerim
Ey gönül dinle büyüyeceksin ölümü
Güneþi bekler gibi çiçek bekle ölümü...
Ey ölüm
Baþka kimin elinde güneþ var gönlümüzdeki kaba karanlýða
Ay çiçeðine güneþ bana ölüm lazým belli
Büyümen için gözlenen onun eli
Onun eli Ýsa eli.Diriltir...
Senin de baþýn deðsin maviliðe gönlüm
Bir baktým yeni çekilmiþ resmime
Hazla bakarým yeni çekilmiþ resmime
Yeni çekilmiþ resmimde bile
Tozlu bir yol olurdu ölüm
Fedakarca koþularda ölüm en önde
Öðretmen tokatý gibi tokatý þeker
Ey ölüm ey güneþ...
Kim diker aþký gönlümüzün topraðýna senden baþka
Hiç þikayetçi olmadýðým kahraman bir annesin ölüm bize
Ölmeden önce öldüren ölümden
Damlaya denizi bulduran ölümden
Gül uðruna bülbülü öldüren ölümden þikayet de neyin nesi
Bülbüle can vermez mi sil baþtan her seher gülün nefesi...
Tükürdüm ölümü unutturan hayatýn yüzüne
Güneþler serer gül hayatýn önüne ölüm
Bülbüller dirilir ölümün gül yüzünde
Yoldu yapraklarýmý yolsun
Ölmeden öldüm olsun
Kuyuya razýyken denizi gördüm ya
Artýk umurumda deðil yalan dünya
Ölümü neden sevmiþtim...
Ölüm bulut muydu yüzü asýktý neden...
Sordum kendime:
Ölüm bu hayatýn nesi
Anladým ölüm altýn hazinesi
Ýsa eli bildim seni ölüm diriltirsin ölü hayatý tek sen ...
Yýldýzlar kadar yüksekte tabutun baþý
Güneþten bir gönül taþýr bu musalla taþý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.