Henüz Dinmedi

çekilmedi güneþ
eski direklerin maviye batan oyunlarý
ve ufuklarý silen pembe sokuluþlar
henüz dinmedi

ölülerin bir þarkýsý olduðunu söylüyorlar
kumlar sarý ve uzunsa
tepeler uzun ve sarý
anýlarýn kuyruðu tutuþmuþsa
ve sularý uyandýrmýþsa
bize ne
zaten
gidilecek bir yol kalmadý ikimize de

utanarak düþünen iki aklýn arasýndaki o resim
sadece bir çocuðun üzülmesi
sýzlamýyor artýk koþamayacaðýný bilerek
sessizliðini arýyor kaldýðý yerde

yorgun atlýlar ganimetlerin hesabýný yapa dursun
sýcak bir rüyanýn içine ýþýk sýzdýran kubbeler varmýþ
ama o kapýya yaslý duran sevgilisinden baþka
beyaz tenine karýþýn uykularýný özlüyor
kim bilir
kimin aklýnda kim varmýþ

köpeklerimizle konuþtuk
arkamýzda kalabalýk bir çarþý
insan duyarsýzlýðý bir selin ortasýnda
kalplerimize yama
kendimizle buluþtuk
ýþýða sýðabilecek küçük fenerlerin etrafýnda
uçan sinekler gibi dönüyorduk

öylesine belirdi ki gün
açýlan her avluya bir kadýn iliþtirdiler
biri nakýþýna battý
biri gölgesini örttündü
tanýmasalar da bir birlerini
ikisi de ayný duvarý öpüyordu

bilmem o zamanlar siz var mýydýnýz
kýrýlan mor ýþýða bakýp içimde mýrýldanan
ve yalvaran rengin beyaz olduðuna dair
yakaladýðýnýz o gülüþ
hala hatýralarýmda yaþýyor
emin olun ki
güzeldi yüzünüzden düþen gamzeler

artýk çok oluyorsunuz
sizi düþleyerek bulutlarý süsledim
geceyi bekledim
sizi düþünerek þiirler yaktým içimde
kýskanmasýn diye yýldýzlar
bakmadým hiç gök yüzüne.










Sosyal Medyada Paylaşın: