Sessizlik kaplýyor her þeyi , herþey sus pus oluyor , içimdeki yumaklý kedi durmuyor , güneþe merdiven kurmuþ týrmanýyor ,
bakýr toprak çoþmuþ hýzýna , deniz yüklü gemiler , yürekle yol açan kalyon yelkenli gemilerimin en büyüðü güneþe fýþkýrtýyor güneþi,
oysa ! güneþsizliðinden donmalýydým ; hapis olmalýydým güneþ kavanozuma , ama ateþ oldum , çölünde kurumalýydým, ama su oldum. kýyametinden ölmeliydim ; ama dirildim ,
beyaz bir kuþ ; içine koy , yak yüreðinle, görülsün þeffaflýðým , küllerim den buhar olup , sihiriyle temizlenerek , tekrar sana nasýl döndüðünü gör !
duyuyor musun ! duy ! ateþden toprak aðaçlarýn, beyaz tenleri çoþmuþ, kýrmýzý kabuklarý soyulmuþ , içimizde ki yaramýz sýcak , sýcak kan kadar sýcak , güneþe yeþeriyor , sen hadi , ben hadi , biz hadi diyor ,
çýkmalýyýz , týrmanmalýyýz, sallanmalýyýz, haykýrýyor ! güneþe göç var , kalan biz olmayalým ,
biz ! geleçeðimize ! güneþimizle , denizimizle; sevdamýzla , nefretten arýnmýþ bir dünyayla yürümek istiyoruz ;
Gülay GÖKTÜRK Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülay Göktürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.