Bazen kendimi bir ýþýk gibi hissediyorum Bir mum sanki, karanlýðý aydýnlatan Yeterince umudum var yanacak Yeterince sevdam var yakacak Ama bu yeterli mi? Alev sadece benim, yakan benim, yanan benim En ufak bir esintide Yada þiddetli bir rüzgarda sönüp gidiyorum O zaman tedirgin oluyorum,üþüyorum, korkuyorum
Bazen de aydýnlýða ýþýðý ben yakýyorum O kadar aydýnlýk ki Etrafýmdaki aydýnlýk gittikçe aydýnlanýyor Biraz daha aydýnlýk, daha sýcak, daha sevecen Yüreðim kýpýr kýpýr Alev alev sarýyor benliðimi umutlar Çaresizliðimi, yanlýzlýðýmý unutuyorum
Bazen de yaktýðým bu ateþ köz oluyor Artýk gözle görülmeyecek kadar söndü sönecek Gittikçe karanlýk oluyor, hava soðuyor Ben bitiyorum, ben yok oluyorum Sensiz vede sevgisiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.