bilmediðini bildiðim halde ne cesaretimi elime alabildim ne de sözleri dilimde tutabildim
zordur yokuþtur sarptýr gönüle giden yol...
görmediðin bir yerde kaldým bir köþede... ne gözlerine bakabildim ne de yüzüne...
çölün içinden geçer kor ateþte yanmaktan sonra gönüle çýkar yol...
deðildim ben bir mektup kaleme alacak kadar güçlü sözcükleri dizecek kadar þair ellerine verecek kadar cesaretli ifadesizce sükutu sarýp dilime kaybolan ben deðildim. ne adýmý söyleyebildim ne de senin adýný...
her nerede olursa olsun kaç sene geçtiyse de unutamadým bil istedim. ne mektuba göz geçirmiþtin ne de bir þey söylemiþtin... ama ben seni çok sevmiþtim... hiç bilmedin...
Güven Fatsa
Sosyal Medyada Paylaşın:
melense Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.