Hikayesi Yok Bu Şiirlerin..
JEHR
Hikayesi Yok Bu Şiirlerin..
I.
hangi coðrafyadan çýkýp gelmiþtin þiirime
kristal besleyip barýndýran o kömür gözlerinle
belki sarýlýp yataðýndaki mavi düþlere
hangi çaðlayandan akýp gelmiþtin sesime
söyle ne olur yüreðindeki gamze söyle…
görüyorsun iþte zamansýz tutuklanýyorum görüntüne
her masada yokluðun her köþede devrilmiþ þarkýlar
hangi kente gitsem sokaklarý bir sana bir sana çýkar
ben aðlarým sende sapsarý bir sonbahar aðlar
anla ne olur bilincindeki gamze anla…
nasýl bir ezgidir bu...ne çalabilmiþ ne de söyleyebilmiþiz
bir hüzün bozgunuyum kokuyorum öpme beni uzaklaþ
kaldýrýmlar telaþ...olsun sevdiðim sen yine gel bana sataþ
akþamdan kalma bir sarhoþ aslýnda bu hayat
ve ne vakit ayýlsa üstümüze kusan
gidiyorum ihalesi yok bu sevinçlerin
gidiyorum hikayesi yok bu þiirlerin…
kendime yeni kovulacak yerler bulmalýyým
terkedecek bir sevgili
yüzüme kapanacak bir kapý
hiç yoktan beni vuracak bir serseri
her kadýn gibi sen de aynada parçalamýþtýn gözlerini
bir mevsimdeyiz ki yaþanýlan hiçbir þey yok mezarlýðý sanki
çiçek yok kefen yok ceset yok mahþer meydaný bomboþ düzlük
anýlar desen kim vurduya gitmiþ kara kaplý bir günlük
zifir zehir bir günlük…
ne demiþ bir at sevdasýna
göðsüm bir ceset katýsý sensiz bu çayýrlarda
beynim kan tarlasý talan baðý
iliklerim fýrtýnalarýn süpürdüðü sazlýk
vurulmama menzil var dayan gözlerim
dayan gözlerim ben de dayanýrým.
daðý daða çarpýp ta tepe bile etmediysek
suç ne topraðýn ne göðün ne de kuþlarýn
kardelenleri bahar tanrýlarýna verdiysek
yaz ne senin ne benim ne de anýlarýn
neye gülmüþsem býrakýn yüklemsiz kalsýn
ben havamý sulardan çekerim
meralarýn içinde demir bulsam
ben bileðin incir diye
diþlerim çatlayana kadar o demiri týrnaklarýmla sökerim
koþumlarýmdan çýkmýþým dizginimi tükürmüþüm ey kancýk geçitler
nerede bir yýkým nerede bir göçük her karesinde
ve her keresinde sek sek oynuyorum
yola mayýn mayýna fitil fitile ip ipe boyun olmaya
yaraya tuz tuza göl göle maya çalmaya...menzil var dayan gözlerim
yarasalar uçarmýþ canýma aþ tutarmýþ koyaklar ne çýkar
ne çýkar ulan ne çýkar
karaköyden bir pezevenk çýkar tarlabaþýnda bir yosma
neyse insanoðlu ben bulaþmayayým sizin çarkýnýza…
menzile ne var dayan gözlerim
baþýný çevirme geriye
yorma yüreðim
demiþ ve düþmüþ yere…
þehirler düþmüþ ülkeler düþmüþ…
gidiyorum gözlerimden gözlerin düþmüþ…
Mert Metin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.