Öfkelendikçe mevsimlerini deðiþtiririm senin Ama yaðmurlar eski asaletiyle okþamaz saçlarýný Belki bir zemheriyle koyun koyuna uyuklarým, Belki zaman zaman bir masalýn en hüzünlü repliðinde ismini sayýklarým Onurlu sessizlikler fýsýldarým kaf daðýnýn kulaðýna Boynu bükük ankalarla selamlaþýrým Suskunsam, ölmüþsün demektir Asla bekleme, omuzlarým hiç düþmeyecek
Çirkinliðimi sadece sen seversin, Bütün kadýnlar ayýplayacakmýþ gibi bakar titreyen gözyaþlarýma Üstümü örtecek bir bulut bile yokken Üþürüm ama sýrtýmý sývazlatmam sýcacýk nefesine Kalabalýk deðil gökyüzünün maviliðinde martýlar Denizin kokusu çekilince gözlerimden, Ölümcül yalnýzlýklar toplar parmak uçlarým
Asýrlar öncesiydi gitme kal deyiþin Gölgesinin bile belasýndan kurtulamamýþ bir çocuk masumluðunda, Çatýlýrdý emdiðim sütün hatrý Ne sen beni anladýn, Ne ben güneþe bakabildim doyasýya Ay ýþýðýný örtü yap yenilgimizin üstüne Geç kalmadan öpmeliyim topraðý alnýndan
Ben karanlýkta el salladýkça, Sen nefesin yettiðince ýslýk çal
uytun .............
Sosyal Medyada Paylaşın:
uytun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.