Ney Feryatları

Ney feryatlarýný biriktirdim, ruhumun karanlýk köþesinde
Asumandan dökülen yaðmurlar vurdukça cama adýn zikrettim
Kör düðüm oldu ya kara sevdam, gönül tellerimin üzerinde
Seher yeli esintileriyle geceleri sancýlý inlettim

Semazenler berzah âleminde raks ederken ney çaðlamasýna
Gülþen’imde sustu þarkýlar yay gibi dikildi zülfün karþýma
Sümbüller kanatýrken kalbimi, nergisin karanfil dudaðýna
Yokluðun sýð deniz oldu sustu dalgalar vakte aðlayýþýma

Fark edilmeden geçtim yýllarý göðsümden aldýðýn nefesimde
Geleceksin diye ne þarkýlar besteledim sözlerin üstüne
Çiçeklerle sevda biriktirdim, çatlak dudaðýmýn üzerinde
Kangren yaralarým kanlarýný ah’lý sýçratýrken yeryüzüne

Ýmbat akþamlarý yelken açtým sessiz daldým bensiz benliðine
Masum sevdalarýmý iþledim, ceviz yapraðý rengi gözlerine
Dertlerimi karanlýða çözdüm yýldýz akýttým yüreðine
Sol yanýmdan fýrtýnalar astým açýk tuttuðun o pencerene

Ömür ak örtüsünü çekiyor diz çöküp lal yakarýþlarýma
Çok acý esiyor þimdi rüzgâr buralarda neyler aðlýyor
Çocuklar gözlerini yumuyor sevdiðim yetim bakýþlarýma
Hasretim sebepsiz yere daðý taþý un ufak edip yýkýyor

Binlerce kez ah ettim aðladým sensiz gecen puslu hayaline
Ne ümitlerim vardý, býrakýp terki diyar ettim ellerine
Bulamadým dört yapraklý yonca unuttuðun o dileklerine
Vahalarda çöllere sürgünüm ey can muhtaçken cennet yüzüne

Bedenim ayrýlýktýr topraða ölümcül susuzluk yalnýzlýðým
Diner mi sandýn sensiz sancýlar üflenirken baþucumda neyler
Makberi sessizliðin rahmidir kaynarken son su da yýkandýðým
Gözlerim öteye kapatýlýp her yanýmda birleþirken eller

Gülsuyu kokar kulun topraða düþerken aldýðý her nefesi
Cennetidir þu yalan dünyanýn rüyalarda umut meyhanesi
Gençliðimin masumiyetinde kaybolurken yaþamýn halesi
Derviþ döner neyler üflenir ecel vuslata örer kafesi
Sen al caný yar sen al canýmý istemem ömre sensiz nefesi

Sosyal Medyada Paylaşın: