GÖRÜNTÜ ASLI GİZLİYOR

Bir yýldýz bir yýldýzýn etkisinde,
Ben büsbütün bende deðilim.
Bir yýldýz, baþka bir yýldýzýn en derecesinde,
Ben dünkü ben deðilim,
Dün artýk bilinmiyor.

Kurulu bir makine miyim, neyim?
Programlanmýþ kompüter,
Yönetilen biri miyim?
Bin bir etkinin altýnda,
Her gün, bir baþka ben oluyorum.
Ya Rab; makine miyim?
Ýrademle miyim kimse bilmiyor.

Her iþi yapmaya kapasitem yetmiyor.
Öyle duygularýn esiriyim ki,
Kolay terk etmiyor.
Bir yerlere kadar varýyorum,
Ötesi hep karanlýk,
Ulaþtýðým menziller bana yetmiyor.

Aradýðým esas, bulduðum hep görüntü,
Elim, ayaðým, gözüm, aklým yetiþmiyor,
Sen benim delicesine sevdiðim;
Kalbim sensizliði çekemez oldu,
Medet bekliyor.



Karanlýk gözleri görmez kýlýyor.
Biraz, biraz ýþýk, yolum aydýnlanýyor.
Ruhum ýþýðým, esasým, aþkým;
Her defasýnda görüntün aslý gizliyor.

Canýma can istiyorum canýndan,
Düþkün nefsim makam ister yanýndan.
Iþýk içinde ýþýksýn,
Hep güzellikler senin eserin;
Gül verip koklatmaný, ya da,
Gül etmeni istiyor.
Sarayönü -1979
Sosyal Medyada Paylaşın: