Bir martýnýn kanat çýrpýnýþlarýnda kaldý sessizliðim
hava soðuk sokaklarda bir deli rüzgar esiyor
yaðmur caddeleri döverken kaldýrýmlar susuyor bu iþkenceye
masum bir kedinin sokak köþesinde titreyerek bekleyiþi iliþiyor gözüme
soðuk taþ duvarlara dayanmýþ þefkat bekliyor inleye inleye...
Bak görüyor musun ýslak kaldýrýmlarda koþuþan insanlarý?
nereye gideceklerini bilmeden kaçýyorlar saða sola
gidilecek yer varmý ki insana kendinden baþka?
Uzuyor yollar bir bir ardý sýra peþpeþe
seni bekleyen bir deli aþýk bakýyor pencerede
masumca susuyor dilinde plesenk ettiði sessizliðiyle...
Umarsýz dökülüyor yaþlar gözünden damla damla
her damla eþlik ediyor yaðan yaðmura
ýslak gözleri buðulanmýþ kör bakýyor boþluða
iþte o an hayalin vuruyor buðulanan cama...
Soluksuz dinliyor yaðmurun sesini
yüreðinin sessizliðine eþ deli eden betimlemeyi
vurgun yemiþliðin acýsý kanatýrken yüreðini
hara düþen bir aþk yakýyor gönül kafesini
o þimdi sonsuzluða mahkum edilen bir sevdanýn yitik neferi...
Haykýrýþlara eþlik ederken çaresizce bekleyiþler
ayaðýnda pranga sürüklüyor bu yorgun bedeni
düþlerden gelen sevgili duyuyor musun sesimi?
görüyor musun gök kubbe altýnda sana uzanan ellerimi?..
Hülya Akyýldýz