sensiz olmazken sabahlar sen sorardýn ne bu karalar diye ben hiç söylemedim karanlýðýma sebebimin sen olduðunu sen hep bi sebep araken bu bendeki biçare hallere ben hiç söyleyemedim çaresizliðimde de sebebimin sen olduðunu
beddua ederdim içim sýzlardý kýyamazdým susardým sonra sen gülerdin bense gözü yaþlý baþlardým her sabahýma ben içten içe sana yanarken sen hep merak ederdin ya ben hiç söyleyemedim sebebimin sen olduðunu
düþerdin gözlerimden bazen sessizce girerdin hayallerime kendinden bile habersizce otur derdin anlat dinleyeyim derdin ne ise ben hiç söyleyemedim tüm dertlerime sebebimin sen olduðunu
yorulurda kalbin baþka aþkta bende dinlenirdi hani sen hiç bilmedin bu beni mezara gömerdi diri diri sorduðun zaman nedir bu sarhoþ bakýþ gözlerindeki ben hiç diyemedim gözlerinden içti gözlerim sebebim sensin... ^cENNET kUÞU^
Sosyal Medyada Paylaşın:
cennetkuşu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.