NERİMAN

Uçuyor yerinde sanki kelebek,
Seni arýyordum buldum Neriman.
Tanrý yaratýrken çok vermiþ emek,
Görür görmez aþýk oldum Neriman!

Bahçende gül olsam bakacak mýsýn?
Ocaðýmda ateþ yakacak mýsýn?
Kulaðýna küpe takacak mýsýn?
Kabak çiçeðiydim soldum Neriman!

Bundan sonra sensiz gülmem diyordun
Adýmý sorsalar bilmem diyordun
Çaðýrsalar bile gelmem diyordun,
Senden uzaklarda kaldým Neriman!

Yýllar nasýl geçti unutamadým
Bir garip gönlümü avutamadým
Ateþim yükseldi soðutamadým,
Derin rüyalara daldým Neriman!

Yaþayalým dedim ömür yetmedi
Yollarýna çile ektim bitmedi
Baþýmdaki bela asla gitmedi,
Dünyada dersimi aldým Neriman!

DOÐANAY’ý sordum yanýnda iken
Ayaðýma batar bir çakýr diken
Sade sen mi oldun hep boyun büken,
O þarkýyý ben de çaldým Neriman!

Kemal DOÐANAY

Sosyal Medyada Paylaşın: