o bir zamanlar
tükenmez zannedilirdi zaman
oysa saðanaktý yaðmurlar
durmadý yaðdý üzerimize
hýzla eritti ömürlerimizi
þimdi
kýsacýk bir gün kaldý
yorgun avuçlarýmýzda
yaþanacaksa yaþanacak
yalnýzca -bu gün-
sonrasý toprak
saracak bedenlerimizi
ve hepimiz o gün birer birer çiçekleneceðiz
güz bahçelerinde
bir el ki üzerimizde dolaþýr
bir bütün ki
parçalarýný toplar yüreklerimizden
daðýlmýþýz biz oysa
her bir parçamýz baþka bir coðrafya da
nasýlsa
nasýl olsa
bir gün birleþecek günahkar ellerimiz
þimdi sevmek zamaný
dinle bak sevginin þarkýsýný
nasýl titretir yüreklerini bilsen
aðaçlar dökerken
dalýnda kalan son yapraklarýný
bak rüzgarýn sesini dinle biraz
anlatsýn sana geçmiþ yaz akþamlarýný
sýmsýcacýk bir çorbayý kaþýklardý dört çocuk
bir anne yüreði ýsýtýrken o evi
bir baba huzuru sarardý o cennetin sofrasýný
duyarsýn seslerini haydi dinle
sen de ýsýt biraz
yüreðinin buz kesiði yanlarýný
kim kaldý ki ellerimizde bu gün
tükenmek bilmez kýþ ayazlarý
ve derin kuyularda mahpus çocuk gülüþlerimiz
bari bu son gün
sevebilmeli
aðaçlarý çiçekleri ve kuþlarý
elbette ayýrýmsýzca
biraz da insan gibi
yürekten sevebilmeli insaný
yarýn kabuklarý döküldüðünde yüzlerin
sökülür yalan maskeleri de
sürünür hep yerlerde yüzleri yüzsüzlerin
sevgiyle bakan gözleri
ve sevgiyle uzanan elleri birleþtirir o gün
ve o zaman sevgiyle yeniden birleþir
belki de bizim
o bizden koparýlan çocuk ellerimiz ...
....
....