Sen, hülyalarýna daldýðým bahar uykusu,
Sen, sevgilerin en tatlýsý…
Yorgun ruhumun kana kana içtiði sevgi þerbeti,
Sen, yaralý yüreðimin gizi, kuytusu…
Kara gecelerimin nurlu ýþýðý,
Küllenmez hüzünlerimin ipek örtüsü,
Sevgi dokumacýsý,
Sevginin hasý…
Gözlerimdeki elem perdesini sýyýran el,
Kurumuþ dudaklarýma deðen yaðmur damlasý…
Yüzlerce yýllýk zincirlerimden
Silen sensin pasý…
Dar yörüngesinde demir kafesimin
Azât edilen yaralý bir güvercin gibi,
Öyle zor ki kanat çýrpýþým düþe kalka,
Beni, ayaðýmdaki zincir halka,
Býrakmasa da mavi ufuklara…
Umut atlarý þaha kalkýnca,
Periþan aðýtlarý býraktý dilim,
Sevginle coþuyor sularým,
Yaðmurlarýnla taþan, kabaran bir ýrmaðým...
Sen, ruhumu yýkayan sevgi yaðmuru,
Sen, yanan dilimde serin bir yudum,
Kavrulan baðrýma düþen damla damla su…
Sen, ömür boyu daldýðým vefâ uykusu…
8 Ocak 2012
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.