Geceden Kalanlar

nereden baþlasam bilmiyorum
demin size bir söylev hazýrlamaya çalýþýrken
yalancýlar sizi deyip beni ürküten
cama çarpan bulut sevicisinin
bastýran sözlerine karþýlýk
aðzýnla boyayacaðýn mutluluklar olmalý
yada mutsuzluklar demiþtiniz
hem hangisinin kulaklarý fillerinki kadar büyük ki
onlar bile duymadýðýný söylerken
dünya dönüyor desek
yalan olmaz mý

duymuþ
hayal olduðuna inanasým gelmiyor ama
o kadar rahat ve içten anlatýyor ki
bir an inanýp ona
bu iþin nasýl olabileceðine dair
rengarenk ipler gerdim gök yüzüne
mavi dediðin gündüzle gece arasýnda bir yerdi
akýp giderdi
fýrçasýna dolanan rengiyle þair
bazen bir turuncu
korkak ve öfkeli
ama anlamýyordum
olan biteni

masanýn altý ýssýz
ayaklarýmýn tedirginliðini azaltacak hisler dokundu dizlerime
beni zorla konuþturacaklarmýþ
aklýmdan geçenlerin fazlasýndan daha fazla
kýsa ve öz olmam isteniyor
yaðmur deyip
bitirsem
yetmez mi

ne kadar da renkli olmaya çalýþýyor her þey
fon müziði ve spot lambalar
perdelerin arkasýndaki onca kýpýrtý
kim neyi duymak istiyorsa zorla giydirilmiþ
telaffuz edilemeyen düþünceler
dönmese de dilim
çocuklarýn mutlu olduðuna eminim

çýkýp öpecektim
aklým karýþtý senfonilerle
kemanýn barok i mgelerine sinmiþ fransýz stili
sonra bu evrenin daðýlmýþ sözcüklerine yetiþemeyeceðimi anlayýnca
ýsrar ettiler
dans etsek olmaz mý
ýsrar ettiler
yüzüm kýzarana dek kendimle

aslýnda konu balkonda sevdiðine þiirler okumak kadar basiti
kapat gözlerini
þairsin ya kapat gözlerini
dýþarýdaki kalabalýk seni duymuyor zaten
haberleri bile yok
onca harfin arasýnda savrulan tek þey
mikrofonda kendi sesini duymak kadar
lanet bir þeydi.









Sosyal Medyada Paylaşın: