AYRILIK ACISI SİNMİŞ KOKUNU TAŞIYAN RÜZGARLARDA
Annesinin pekte önem vermediði tahta sanduka aþaðýda ki mahzenin soðuðunda öylece terkedilmiþ bir halde tozlarýyla duruyordu,
eline aldýðý bezi hýzlýca vurdu anne Viviana tozlar savruldukça arada öksürüyordu,zaten fazla saðlam olmayan kilidi bir taþ parçasýyla hýzla kýrdý,kalýn yeþil kadife bir kumaþa sarýlmýþ açtýðýnda ise içinde çok eski bir kitap buldu,tarihine baktý sayfalarý sararmýþ uç kýsýmlarý sanki yanýk gibi simsiyahtý,
tekrar el attýðýnda sandýðýn alt kýsýmlarýnda eski milli kýyafetler vardý, o dönemlerden beri hala süre gelen deðiþmemiþ gelenek olan bað bozumlarýnda yörenin kýzlarý arasýndan seçilen o kraliçe , yörenin en taze dipdiri yeþil kýrmýzý üzümlerinin sepet sepet sunumu ve o gülümseyen
güzeller
birinci olan tabi ki de hep oymuþ diye hatýrladý o an gülümsedi , iki eliyle yukarýlara kaldýrýp iþli eski cepkene baktý,en dip kýsmýnda bir küçük sanduka iþte o sýmsýký kapalýydý,açamýyordu,annesi hiç ellememiþ olmalýydý,öylece býrakmýþ neler vardý,zorladýðý taþ parçasý iþe yaramadýðý için duvarda asýlý küçük baltayý kilide vurdu ,bayaðý hasar gören sandukadan yazýlý bir defter,eski mektuplar küçük kutu deðerli takýlar çýkarken þaþýrdý kaldý
,annesi niye umursamamýþtý?
öylece býrakmýþ olmalýydý,belkide farketmemiþti bile,keþke o yanýnda olsaydý soracaðý o kadar çok sorular vardý ki...
AYRILIK ACISI SÝNMÝÞ KOKUNU TAÞIYAN RÜZGARLARDA
Ayrýlýk ne zor þeymiþ senden Elisaveta
bilemezsin nasýl bir sancý damarlarýmý yakan kanýmda
yan yana yürümeyi çýplak ayaklarýmýzla koþmayý özledim kumlarda
ama bir denizci var bir asker þimdi denizlerin ortasýnda
düþünmedik biz sadece sevdik kutsal ruhlarýmýzla
sayfa sayfa mektuplar yazmak isterdim bana verilen kýsýtlý zamanda
sen ne dediðimi anla aðlamadan oku cesaretli ol yanýndayým ruhumla
hani o koþtuðumuz patikalara git denizi gülerek selamla
dalgalarla konuþ rüzgar dokunsun o saçlarýna yanaklarýnda
soru falan sorma derin bir nefes çek acele et bekleyen aþkýmýzý kucakla
rüyalara bile zamansýz bir yerdeyim oysa ben þimdi uykusuz açýklarda
her þeye hazýr ol gelemem belki bu askeri yollarlarsa uzaklara
takvimleri unutan zaman þu geminin pervanesinde dönen sularda
sakýn beni unutma kudretli topraklar belki beni çaðýrýr ayak bastýðým limanda
o an gelince sadece sen ol karþýmda hýzla koþ aç kollarýný sarýl
kokunu duyayým ellerim deðsin yeter
sarý saçlarýna deðen tuzlu rüzgarlarda
AH ELÝSEVETA
DENÝZLERÝ SEVERDÝM ASLINDA
AMA SEN KOKAN ÞEHRÝM
DAHA AÐIR ÞÝMDÝ
ÖZLEDÝÐÝM O KARALARDA
............................
Karadeniz kýyýsýnda bir liman þehri Köstence
kýzý Elisaveta
sayfa sayfa aþk kokacak
büyük annesinin sýr aþkýný
onun topraklarýnda çözünce..
Sosyal Medyada Paylaşın:
demet demet şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.