HIRSTA KANMAZ GALANLAR !
Yalancý, mürâi, megalomanlar,
Hep mi beni bulur, çapsýz olanlar?
Nedir bu baþýmda, döneler durur?
Menfeâti, din-i imân bilenler!
Varsa ben, yoksa ben, her þeyde benim!
Ben yapar söylerim, ben "en"im "en"im!
Hep beni söyleyin, yayýlsýn ünüm!
Diyerek sýrýtýr, soysuz Yýlanlar!
Ayaðým Kaf’tadýr, baþým Süreyya,
Elimi uzatsam, dokunur Ay’a,
Kimse yarýþamaz, benimle yaya!
Gördüm nefse kanýp, nâr’a dalanlar!
Kocaman daðlarý, tümsek görürler,
Güzeli kýskanýr, yanar erirler,
Dönüp doðruluktan, vaâz verirler!
Anlamadým gitti, nedir plânlar?
Bu nasýl benliktir, âczini bilmez!
Firavun, Nemrut’tan, ibrette almaz!
Enâniyet küfür, faili gülmez!
Ozan Ýlom, hýrsta kanmaz galanlar!
04.01.2008/18.06
GALAN : Çok susayan, çok susamýþ olan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlhami ERDOĞAN/Ozan İlo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.