Gecem gündüzüm sensin hem güneþim hem mahým Ben senle yaþýyorum; bana “yalan” diyorsun. Mehtabýmsýn geceme hem de benim sabahým Nurunla ýþýyorum; bana “yalan” diyorsun.
Denediðim tüm yollar çýkmaz bir yöne gibi Çaresizlik sabrýmý emiyor kene gibi Yokluðunda her âný sanki bir sene gibi Zor belâ aþýyorum; bana “yalan” diyorsun.
Buz gibi bir ürperti nüfuz eder derime Dolmayan bir boþlukta otururum yerime Bir çýð gibi çökerken hasretin üzerime Donuyor üþüyorum; bana “yalan” diyorsun.
Cevabýný bulamam gizlerinde sorumun Sebebi gözlerin yar aklým ile zorumun Uyusam düþlerimde sanki bir uçurumun Dibine düþüyorum; bana “yalan” diyorsun.
Büyük Sahra Çölü’yüm suya muhtaç bir damla Umudu tüketirim çileme gelen zamla Her gece daha fazla kanayýp duran gamla Yaramý deþiyorum; bana “yalan” diyorsun.
Kalmasýn yar aklýnda en ufacýk bir kuþku Hiçbir çaðýn zamanýn görmediði bir aþký Hatta Mecnun’un bile ermediði bir aþký Gönlümde taþýyorum; bana “yalan” diyorsun.
Hasan Hüseyin YILMAZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.