ÖLÜNÜN İTİRAFI

Bugün öldüm,
Varlýðýmý bilmediðin gibi yokluðumu da bilmeyeceksin.
Aramýzda artýk nerde olduðunu bilmediðin bir kapý var.
Fakat hala hislerim canlý ve hala gözlerini özlüyorum.
Yaþarken bedenimi titretiyordun þimdi ruhumu titretiyorsun.
Söyledim ya ben bir ölüyüm sen bilmiyorsun. Ah bir bilsen nasýl azap çekiyorum.
Bugün öldüm.
Ýçimdeki derin piþmanlýkla. Keþke söyleyebilseydim de öyle ölseydim.
Gönlümdeki sýrlarý ortaya atabilseydim.
Korktum söyleyemedim.
Sen beni bilmeden ben seni terk ettim.
Sen masumdun ben ise acýmasýzdým kendime acýmasýz.
Bugün öldüm.
Hayattayken seni göremiyordum. Gözlerinin hayaliyle yaþýyordum.
Fakat þimdi ruhumla seni izliyorum.
Her an tam gözlerine bakýyorum, tam karþýndayým. Ama sen ne görebiliyorsun ne hissedebiliyorsun.
Ben öldüm sen bilmiyorsun.
Bugün öldüm.
Burada olan þeyle hiç bitmiyor.
Hele bu duyguyu hiç deðiþtiremiyorum. Bu sonsuza kadar sürecek, seni hep özleyeceðim.
Keþke söyleye bilseydim beni titreten þeyi. Sana gönlümü anlatabilseydim.
Ne kadar mutlu olurdum bir bilsen. Gözlerimi titretebilseydim sana bakarak. Ve sana sarýlabilseydim aðlayarak.
Bu gün öldüm. Dilime geldikçe titriyorum hala o iki kelime.
Hiçbir cesaretimde yok inan söylemeye.
Ýki kelimelik beni dinleyebilseydin þuan.
Söylerken hala titriyorum. Bugün öldüm, sen bilmiyorsun. Seni seviyorum.
AHMET UYSAL
Sosyal Medyada Paylaşın: