ANADOLU ÜSTÜNE I

Anadolu bu yüz yýllardýr öksüz yüz yýllardýr aðlar
Tanrýda küsmüþ gibi yýlýn üç mevsimi kar

Betonu görmemiþler karasabanda bilirler demiri
Üstü toprak evlerinin dört yaný kerpiç duvar

Don tutar ektiðini üzümlere küf vurur
Bakar tarlaya-bakar baða adamýn gözleri dolar

Sonbahar gecelerinde yýldýzsýz gökyüzünden
Turnalar geçer güneye katar katar

Sabahýn köründe kadýn-erkek düþer yollara
Diz boyunda dikenler parçalar ellerini ayaklarýný taþlar

Tam on nüfus var baþýnda tam on delik boðaz
Adamýn derdi büyük baþý dumanlý daðlar kadar

Ne zaman gitseniz evlerine ne zaman
Yine de ikram edecek bir þeyleri var

Baþka zaman uðramaz büyük adamlar ancak
Seçimden seçime bir hal hatýr sorar

Siz bilmezsiniz anadolunun derdini bilemezsiniz
O insanlar ne içer-ne yer-nerde yatar

Doktor yok-yol yok-su-ýþýk-okul yok
Yokluklar içinde yalnýz varlýklarý var

Verir her þeyini verir bu memleket için
Bu kadar yokluk içinde bile fedakar

Ve koskoca bir kýþ için hazýrlanan zahire
Bir kaç çuval buðda-un-kuru üzüm-ceviz-nar

Þükrederek yer bir kuru soðan ekmeði
Verse verse bire beþ verir kýraç tarlalar

Mutluluk nedir bilinmez anadoluda
Yirminci yüz yýlda doðumdan gider kadýnlar

Beþ on kuruþlarý varsa kýrk düðümlü yaðlýklarýnda
Onu da doktor alýr- ilaç alýr- otel alýr aç kalýrlar

Bitti sanmayýn bu kadar deðil söyleyeceklerim
Daha var-daha var-daha vaaaaaar...

Eylül/71
Sosyal Medyada Paylaşın: