Sentetik

sabýr rengine dönüþmüþ gülün
güz fýsýltýsýyým
sözcüklerim yorgun
kýpýrdayan tek harf yok
biliyor musunuz
mevsimleri saymaktan vazgeçtim
bulutlarýn göðü kabulleniþi gibi
seviyeli sessizliðim


kendimin ötesi
sonsuzluðun bulunmazlýðýnca silik
bir daðý týrmanýyor kederim
çitlembik kokulu yanýklarý çatýrdatýyor gönlüm
nasýl da mahsun, sessizliðim benim
kopsam acýdan
parçalansam,,,
cesur çok cesur, yalnýzlýðým benim



Tanrýnýn kadýn çocuðuyum
var oluþumun üstüne basýldýðýnda
avucumda kanar hayat çizgim
biliyor musunuz
kimsesizdir kadýn bilinci
ekmeðimizi eteðimizi aþkýmýzý acýmýzý çevreleyen
her þey dilsiz ve yasak
derinimde gizim ve mahrumiyetim
týpký diðer ötekiler gibi...



yaþam öykümün ýslaklýðý
gözüme biriken mahþeri kalabalýk
renkleri çürüyen gökkuþaðýyým


serüvenimi didikleyen alev dilli kuþ
hüzne doymuþ yolculuðum

son kez
yaðmura uçalým mý...







Sosyal Medyada Paylaşın: