Al ömrümü götür götürebilirsen
Bir çocuk gibi gözlerim ýþýldar
Kokun sinmiþ tenime
Ýçim sen kokar
Kýrýlgan cümleler arasýnda yalnýzlýðým
Al ömrümü götür götürebilirsen
Yapraklarým sararmýþ dalýn birinde
Damlalar yaðmur olacaksa gökyüzüme
Gözyaþlarýmý içime akýtýrým günün birinde
Yine sensiz öldüm gecenin köründe
Al ömrümü götür götürebilirsen
Dalýnda kýrýlgan bir gül kokladým
Dikeni kanattý of bile demedim
Özlemlerine sarýldým
Bir zamanlar benim olan birine
Al ömrümü götür götürebilirsen
Yaðmur olup yaðdým, her gece kendi içime
Hayalin ne kadar yaðar üstüme bilemedim
Bir haber almak için saatlerce sustum kendime
Bir baktým seneler sel olup akmýþ yüzüme
Al ömrümü götür götürebilirsen
Köhrolasý bu gecede aklýma geldin
Acýnýn mor renginde kalbime rüzgarý çaldýn
Çatlak dudaklarýma bir bardak soðuk çay sürdün
Hayallerin saçlarýmý okþuyor soðuk ellerinle
Al ömrümü götür götürebilirsen
Yüreðimde tükenmiþ bir umudun direniþi
Sokaklarý yaðmalanmýþ bir ambulansýn siren sesleri
Ölüm döþeðinde içine kapanan bir yara
Sýnýrlarý talan edilmiþ sonbaharýn ayak izleri
Al ömrümü götür götürebilirsen
Ýbrahim DALKILIÇ ( 30/10/2013 // 20:30 )
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.