Toroslarda açmýþým
Gözlerimi 1941 in baharýnda
Âþýk Ömer yurdunda
Gezlevi’de,
Göksu’da çimdim yýllarca
Geyik daðlarý serinliðinde
Hadimi yurtluðunda,
Azýðýn kýtlýðýnda,
Topal bir eþeðimiz vardý
Bizi iyi tanýyan,
Peþi sýra giderdi anam,
Boz armut çuvalýnýn dengini
Kendi sýrtýna da sarar
Ýnerlerdi kayalýklardan.
Dökerdik çuvallarý
Topraklý damlarda çul üstüne,
Karþý mahallede
Ali Efenin hongrafý (gramofon) çalar
Borulu, sahibinin sesi köpek marka
Gecenin sessizliðinde keserken nefesi
Ürgüplü Refik Baþaran’ýn naðmesi
“Yekte yavrum yekte”
Dolarken yüreklere
Gülüþ oynaþ kýrýlýrdý
Boz armutlarýn saplarý imeceyle,
Seherden sonra pat küt
Duvaksý taþýn üstünde
Aðaç tokmaklý annem çulda baðdaþlý,
Yamalý çulumuz dedemle yaþlý,
Anamýn sol eli makine
Koyarken armutlarý,
Armutlar aðlar mýydý bilmem
Yerken sað elli tokmaklarý?
Güneþ acýmasýz, hep yakar
Kavruk yüzlü analarý,
Analar bizler için kurutur
Ezilen armutlarý.
Adýný takan belli deðil
Neden niçindir?
“Kükürt” derdi bizim köylüler
Kurutulmuþ ahlata,
Denk tutulurdu deðirmene
Ýki havayý buðday
Dört teneke kükürtle,
Yüklenirdi topal eþek sessizce
Yürürdü deðirmene,
Bilirdi deðirmen yolunu
Nedendir çözemedim
O yolu kestirince
Sevinir, aksakça seðirtirdi,
Ýnsaný gibi çileli Anadolu armudu,
Taþlarýn arasýnda kavut rengi olurdu,
Sonra hamur oklava
Kýzgýn sacý bulurdu,
Ateþle yangýn deðil,
Rengi siyah olurdu.
Tüm köylü kükürtlü ekmek yerdik
Güzel bir tadý vardý,
Kumpirle þalgam ile
Ýyi gider de derdik,
Her yer taþla kayaydý
Diz delik, kýç yamaydý,
Ayaklar kara lastik
Ýlk çýktýðý sýraydý,
Elde küçük bir odun
Haydi süphanekeye,
Sonra bezden bir çanta
Mektebe alfabeye…
H.Ýbrahim SAKARYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.