İKİMİZDE ZARARDAYIZ
Ey gönül,
Ne sen hayata yakýþtýn
Ne de ben seni ölüme yakýþtýrabildim
Kör topal gidiyoruz bu aþkýn peþi sýra…
Hep sen önden kaçtýn
Peþinden koþturan ben oldum.
Ve artýk yoruldum
Çok yoruldum…
Kör Topel gidiyorduk
Kör olan sendin topal olan ben
Sen ne önünü görebildin
Ne de seni sensiz arayan beni
Benimse hep uðraþlarým boþa çýktý
Ne sana yetiþebildim
Ne de gönlüme söz geçirebildim
Ne feryadým duyuldu ne sesime ses verdin
Sen her zaman hep kendi bildiðin gibiydin
Bir kere olsun benim bildiðim
Yada bilmek istediðim
Yada görmek istediði gibi olamadýn olamadýn…
Ben ise sesi çýkmayan bir öksüz
Sözü dinlenmeyen bir yetim gibiydim
Ve sen benim baþýmý okþamaktan bile acizdin
Oysa okþamandan vazgeçtim de
Elinin çamurunu sürsen saçýma
Elin bana deðecek, dünya benim olacaktý
Kýsacasý sevindirecektin beni
Dünyalar benim, Cennet-i Ala senin olacaktý
Ne fayda ki
Ben dünyadan oldum sen Cennetten
Ýkimizde zarar ettik bir aþk yüzünden.
Dursun BAÞÐUT 22.09.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
diriliş-Dursun BAŞĞUT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.