Yıldızları Sayarken

baþýný alýp gitmiþ
gece çiçeðine hatýrýný soran bir dudak gibi
omuzum da elleri hala
duyuyoruz güneþin ilk saatlerini
ve
beyaz dokunuþlarýyla karþýlayacaðýný bizi

yorulduk
ve kaybolduk bir ara yýldýzlarý sayarken
o göðsünü aðacýn yapraklarý ile sildi
dindirdi ay ýþýðýnýn coþkulu sancýsýný
aramýzý karýþtýrýyordu gelincik küsmeleri
sarý merdivenlerden indik
mýrýltýsý süt dökmüþ bir kedinin açýlýp kapanan göz kapaklarýndan
ve baktýkça bir birimize
uysal bir þefkati örtünüp üzerimize
geçiyorduk parmaklarýmýzýn ucunda dünyayý

toprak çýplaktý
küçük yankýlarý bize getiren otlarýn arasýna girince
daha bir karanlýktý aðlamaklý yeþil
sarýlacaðýmýza yeminler ettik
karýncalar kararýncaya dek yuvamýzda
yeminler ettik sevgiye dair

gündüzün çoklaþan bütün renkleri
korkutuyordu aþkýmýzýn karanlýðýný
saklanýp kalmak en iyisi bir yontu bulup kendimize
sokulup bedenimize
binlerce yýl sonrasýna yaðan yaðmurlar gibi
kavuþmak yeniden nefesimize

hangi rüyaya gitsem kokunu salar
rüzgar hatýrlatýr bizi bize
anýmsamak bir tutsaklýk gibi bakýþlarýný
durgun sularýn aksýnda atan kalbini
kalbim sanarak
iki yüzlü dünyamýza
eskimiþ aþklar býrakýp
çekip gitmek uyuduðumuz ýrmaða.





Sosyal Medyada Paylaşın: