KAN REVAN İÇİNDEYİM TUTUNAMADIM ! Yoksun Yokum Yoksunuz !
O gün uçurumum,topraðým,fýrtýnayým,yaðmurum gözyaþlarým tabiata yaðdý... Tutamadým yüreðim ! tutamadým gözlerim... Kan revan yüreðim... Kan revan içindeyim... Kan revan ellerim... Kan çanaðý akar en derinlere gözlerim... Ben ben deðilim... Ben sen deðilim... Ben kendim deðilim... Ben sen biz deðilim... Ben hiçbirþeyim... Ben yokum... Yok düþlerim ! Yok gülüþlerim !!! Yüreðim aþkta, Yüreðim yarda, Yüreðim canda, Yüreðim karda Yüreðim yasta kaldý... Aklým bir yastýkta... akýl yok ki baþta... Dokunamadým mutluluða... Dokunamadým en kýymetli en güzel aþka... Tutunamadým hayata... Tutunamadým aþka... Tutunamadým yare... Derdime bulamadým çare . ! Aþk yokolmaktýr derler... Ey Aþk Yoksun yokum yoksunuz ! Ey Yar Yokum yoksun yoksuluz !.
Ülkü Sarýoðlu Sosyal Medyada Paylaşın:
ÜLKÜ MAVİ MELEK SARIOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.