Hangi heves kesebilir nefesi?

Biliyorum, sen de biliyorsun.
Kalemin kapýsýný çalan her kelime,
Yüzünün çukurlarýndan fýþkýrýp da geliyor.
Biliyorum imkânsýzýz artýk söyleme.
Sana ne!
Ben seni þiirlerde seviyorum…

Þimdi,
Kanepeye oturup,
Gözlerini yatýrdým dizime.
Gökyüzünü içinde taþýyan iki bebek…
Uçurtmamý uçuracaðým semalarýnda ölene dek.

Kulaðýma söylediðin cümleler vardý hatýrlýyor musun?
Ýçin için çekmiþtim nefesini içime.
Kuþlar doluþmuþtu göðüs kafesime…
Ne bilirsin,
Bir çocuk sevdasý san.
Bir heves…
Hangi heves kesebilir nefesi?
Hangi heves kuþlarý þaha kaldýrýp, uçurabilir bir kafesi?
Boþ ver.
Bil ki, zararsýzým.
Belki biraz arsýzým.
Ah, benim en güzel sýzým;
Kýzma, her defasýnda seni yazýyorum,
Ben seni yazarken, kendimi de seviyorum…

Selim Akgün
Sosyal Medyada Paylaşın: