Her Mevsim Kurulmuyor Darağaçları..

gözlerimde aðlama dur saçlarým yaðmur sevdiðim
devrilmiþ bir masa ve üzerinde kanlý bir yeminle gelmiþim
kutsal sular çarpsýn her sözümde ille de sen demiþim
býrak þiiri kitabý þimdi / roman kahramanlarýmý vurdular
þehirlerimi ve iklimlerimi aralýksýz durup muhbirlere sordular
olmazý olur yaný yok yani patikalardan süzülmüþüm
o destan sayýlan kafes aþklardan
oldum bittim zaten sürülmüþüm
ki ben ben olalý
bir seni bilmez
bir de bu deli mi deli
serseriliðime bile küsmüþüm...

dizlerimde çaðlama dur bakýþlarým dermansýz
telaþýný belime dolama / adýný zaten kimse bilmedi
kaç zamandýr bir derin uyku için kýrýlmýþ kirpiklerim
nasýl da çatlamýþlar gör bak / terinden uzak o ellerim
elbet ben de üþüdüm boynunun kokusundan uzak
baktýðým her göz çifte býçak her söz karanlýk bir tuzak
soruldum duruldum yaðma bucak kovuldum sonra
ve bir gece bir çarþýda beþ namlu birden doðruldu üzerime
deðiþiverdi ceketimin ve atkýmýn bir an’da rengi
iþte orada anladým adým yakup / inkar geldim kimliðimi…


sözlerimde incinme dur dil’im sazýma solgundur
yine de türkülerimiz var / türbelerden zümrüt vadilere akacak
ey acýlarý yürüdüðüm ýrmak / hüzünleri yattýðým orman kýz
beni ha bu puþtlar deðil / vursa vursa sesindeki gözyaþý vuracak…
ben bütün hilelerde saklýsýz ve her saklambaç yenildim
yani þiir dedim þehir dedim türkü dedim dað dedim
bir de göçebe sohbetlerde gömütlük vedalar eyledim
ama ne yapsam da ben
her zar düþeþe yattým
yine de her dem ömrüme sen çýkýp geldin…

þimdi yýldýzlardan düþen dileklerim bile sarhoþ bir rüzgar
herkesin gözlerinden silinmiþ bir ucubedir çaðrýldýðým ses
isler arasýnda kalan bir barýnaktýr son masallar
bir anlatýcýsý vardý oysa kül içinde yangýndan da evvel
iþte o deyiþler benden sana bir dokunuþ
senden bana ziyandan da beter…

çýkmaz sokaklar deðil çýkýlmaz yalanmýþ meðer þairler
yüzüm yürüdüðüm yollarýn dökülmüþ sürgün çýbaný
her firar üzerime kalmýþ bir müebbetin kanlý gömleði
ay yýl dediðin ne ki gün boyu izime iz kusmuþ tetikleri…

sýrlarý satan satýcýlarýn satýlmýþ sahipsiz sesleri sus
ne yana dönsem adýmlarýn gelir önce bir de buðulu bir pus
cinnetten geçmiþim cennetim dahil yitik bir ezgi
kime sorsam tanýmýyor iþte benim sendeki seslerimi
kollarý iki yana açýk bir hokkabazým oysa kargalara
onlar da ekmeðinin derdinde laf mý olur þimdi darýya
ve ben düþtüm düþeli bu haritasýz ve bu naçar tarlaya
önüm sýra iþgal ardým kara kontrgerilla...

yorgunum divan kadar / yollarým turna kanadý
göðsümde kemirgen mezarlýk kuþlarýnýn oyun havasý
vay benim omuzlarý titreyen ceylan soluklum
oy benim kederi eteðinden yerlere dökülmüþüm
ben senin ayaðýna bahçemiz kadar toprak
ülkemin pamuðu kadar iplikçe sökülmüþüm
ama yine de yanaðýna vuran her ay ýþýðýnda
sicilim kadar yanmýþ dilinde ezber þiirlere vurulmuþum...

haydi giyin her mevsim kurulmuyor daraðaçlarý
tomurcuk çocuktur çarþýlar / dýþarýsý bahar
þimdi çiçeklere inat yürümemek
bize deðil / sevdamýza inkar…



Mert Metin
Sosyal Medyada Paylaşın: