.....zevâl-i aşk

Bir vakt-i zevâlde sadrýma düþtü,
Kudret kalemiyle özü sürmeli.
Kurulmadýk hayal ,görülmez düþtü;
Kýnayaný diyâr diyâr sürmeli.

Lütfetmiþ bahtýma kaderi yazan.
Açtýðý gülzara uðramaz hazân.
Güzeller güzeli, nâzenin nazan,
Aþk aðýný ilmek ilmek örmeli.

Giydirdi eynime sevda urbasý
Ab ý hayat doldu ümit kýrbasý
Bir dirhem etmedi gamýn torbasý
Cefâ gülþeninde güller dermeli.

Bâd ý sabâ ile gelince dâvet,
Kalmadý sinede eridi kasvet.
Ne verse eyvallah,ne derse evet.
Hüzünü haz edip ömre sermeli.

Âlemi veçhine eylemiþ nikab.
Onu vasfetmeye acizdir elkab.
Sabýr bucaðýdýr âþýða merkab,
Baktýðý cihette yâri görmeli.

Akýl firâr edip baþtan gideli,
Görenler dese de divâne,deli,
Emsâli bulunmaz yoktur bedeli,
Bir deðil, yâr için bin can vermeli.

Ahd ü peymânýnda durmalý âþýk.
Zamaný vuslata kurmalý âþýk.
Hedefi ýskasýz vurmalý âþýk.
Oku yerleþtirip,yayý germeli.

Bu fani baharýn solarken baðý,
Beden ikliminin geçse de çaðý,
Sadakat yurduna kurup otaðý,
Âlem i ukbâda vasla ermeli.

Yâr dedikçe varsýn sinem yarýlsýn.
Noksanlarým mihnet ile arýlsýn.
Aciz bedenime kefen sarýlsýn,
Dünya defterini aþkla dürmeli.

Þah-ý dilarâya kul oldu diye,
Aþkýn pazarýnda pul oldu diye,
Ayaklar altýnda çul oldu diye,
Günahiyi taþa tutup yermeli!

Günâhi Ahmet Ýslamoðlu

Sosyal Medyada Paylaşın: