... Þafak sökerken; Ay saðýyordu gecenin karanlýðýný, Yýldýzlarý kýrparken tutulan dilekler, Bir ýþýk kayýyordu hüzünlü yüreklere... . Güneþ doðarken; Turuncu bir tepsi gibi tepenin ardýndan, Isýnan doða uyanýyordu, mahmur mahmur uykusundan, . Ortalýkta bir telaþ; Oysa Güneþ ne kadar nazlý endam ediyor, Kötü þeyler hep hýzlý,en baþta da savaþ, Acý daha telaþlý,tatlý daha yavaþ. . Mutluluk geç geliyor,umutlar arada, Üç vakte kadar beklemeye takatý kalmadý hüzünlerin, Çetelesini tutacak yerde kalmadý beyhude günlerin, Ne çentik atacak yürek kaldý,nede hesabýný dünlerin. . Kara günlere kaldýk cancazým, Varsa yoksa benlik, Hançeremi de yýrtýp baðýrsam, Duyulmaz gayrý avazým. . Bir veda vaktidir þimdi gardan, Anne yavrudan,yavuklu sevdadan, Bu ne menem bir yangýndýr ki... Yakmaz da dondurur beladan... . Þimdi doðsa Güneþ,eteðimde yýldýzlar, Kýrpsam aydýnlýðý, Saçýp evrene, Güldürsem aðlayan yürekleri, Sustursam, sevdayla kanayan yanlarý...
yunus ça./
Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.