Her yeni bir güne güneþin dogmasý gibi gözlerin gözlerime doðuyor ve karanlýk nedir hiç bilmiyorum. Güneþ gibi bende sana uyanýyorum her gözlerimi açtýktan sonra. Vakit fark etmiyor. Gözlerine, yüreðine beslediðim umut ile, çocukça tebessüm edercesine seni düþünüp sana uyanýyorum. Biliyorum ki sen benim her vakit güneþimsin. Seni düþlemek ekmek gibi su gibi önce acýkýp sonra doymak umuduyla yiyip içmek gibidir. Bazen gördüðüm her þey, herkes sen oluyorsun. O an duraksayýp hatta nefes bile almadan diyorum ki kendi kendime, her þey seninle güzelleþiyor güzelim ama sen bilmiyorsun. Söylemek için cesaret gerekiyor, o cesaret bende var olmasýna var ama sen duyamadýktan sonra ben söylesem neye yarar. Benimkisi bir umut iþte. Belki duyarsýn diye...
Uðruna defalarca hayatýmý hiçe saydýðým sevgili, duysan da duymasan da avazým çýktýðýnca sana sesleniyorum. Her þey sen olmuþ. Hatta aldýðým nefes bile. Bir an delirdiðimi zannediyorum, her duyduðum seste senin sesini duyunca. Sonra bir bakýyorum ki o, bu, þu sesleniyor. Aman diyorum ve gülüp geçiyorum kendime. Sanýrým hakliyim delirmiþ olmalýyým aman Allah’ým. Olsun delilikte seni düþünmekle güzel oluyor. Akýllý olup sensiz olacaksam, boþ ver! Deli olur seni yaþarým. Zaten aþk deli olmak deðil mi? Kays’ýn Mecnun olmasý gibi...
Ee her insanin içinde delilik yok mu? Benim içimdeki delilikte sensin. Biliyor musun? Aklýma geldiðin de yüzüm güler çocuksu bir þekilde. Yokluðunda kiþiyi güldürebilenin varlýðý daima mutlu eder. Yokluðun güzel be sevdiðim. Ah bir de varlýðýný görebilseydim. Sanýrým varlýðýn yýldýzlarý avuçta tutmak gibi kim bilir... Evet seviyor seviliyoruz ve bir sure sonra sevgi bitebiliyor. Ama biz bitmeden birbirimizden uzaklaþýyoruz. Seni bilmem de, en azýndan benim için öyle. Her ne kadar acýtsa da bu da güzel deðil mi? En azýndan gözlerimizdeki bahar hala dört mevsim yaz... Bazen hatayý, yanlýþý, hatta günahý bile düþünmeden giriyoruz hayal ettiðim düþlerin içine. Vuruyorum kendimi en dibe. Ve yaþýyorum tende ter olurcasýna, aþkta kaybolurcasýna eriyip nereye gideceðimi düþünmeden su misali akmaya...
Baþým aðrýdýðýnda seni þifa bilip baþýma dokunuyorum sana dokunurcasýna. Hani belki baþ aðrým geçer düþüncesiyle. Ama geçmiyor ve o an anlýyorum ki yokluðun hep ayni.
Kim duymuþ kim görmüþ ne demiþ? Aman kime ne diyorum. Seninle yasadýðým, yasayacaðým her ne varsa, Senden baþka herkese kime ne...
Yusuf BÝTÝM
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serseri_Ruhlu_Şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.