Deli gibi sokaða fýrlayýp Bir tepe aradým kendimce Yoook bulamadým kardeþim yook! Çýkmadý iþte, birtürlü önüme.... Olur’ya yolumu þaþarým Izlerim sana emânet.
Kötülük bana reva’mý göründü, Pis lavobalarda... Küfrü lehçesine katmýþ insanlarýn çerçevesine tiskindim... Sarhoþ densizlerin sürtüþen diliyle... duydum meyhane türkülerini, Olur’ya reva görünen belaya baþ kaldýrýrým Ýyiliðim sana emânet.
Savaþa birileri daha katýldý, Sýrtýný saðlam direðe veren, veriþtiriyor... Puþtlarýn elini kolunu sallayan mekanlarý heves etmiþler.... Olur’ya kahpelerin seviyesine inerim! Gülüþüm sana emânet!
Olur’ya helâlini sataný es geçerim, Olur’ya tepeyi bulur, veririm kendimi rüzgara, Sýyrýlýrým bu düzenin tuzaklarýndan, Olur’ya, bir gün önüme kazýlan kuyuya düþerim Bedenim sana emânet.
Hanife Bayazit
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanife Bayazıt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.