Eskiden çocuklar incir aðacýna týrmanýrdý bizim orada
Düzensiz sýralanmýþ engebeli ardýçlarýn sonundaki çorakta incir aðacý
Bu aðaçlarýn ötesi kuraktýr, dikeni de boldur
Her þey deðiþir
Ýncir aðacý hep oradadýr, kýpýrtýsýz durur, kimseye yar olmaz
Hiçbir kuþ da onu sevmez, üstüne konmaz
Sadece çocuklar sever onu
Gölgesi de kimseye yar olmaz, bir tek incirdir onu özel yapan
Ýþte bu yüzden güzeldir
Ýncir
Sarý açýk yeþil...
Kavak yerlisi, kavak yeli türküsü, ince ince eser baðlamanýn telinde
Geçmiþ yüzyýldan kalma beton, ki beton kalmamýþ gibi bir þey oluyor bu durumda
Üzgün ezilirdi, üstüne basanlar gibi ezgin-yýkýk
Torbalarýna umut doldururdu çocuklar
Diken kaplý yolaklar, ellerine güneþ bulaþýrdý
Kasaba bir hayli kýsa gölgelerinin yanýnda
Damarlarýndaki vitaminsiz kandan aldýðý ilhamla, kuru sýcaðý yýka yýka
Ýncirleri ceplerinde çocuklarýn, iyi ki var bu incir aðaçlarý, bu çorak kasabada
Gölgeleri de yoktur gerçi ama
Çok ýþýk saçmýþlardýr