MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Yalnızlık Fırtınası
Yinsani

Yalnızlık Fırtınası



Ýnsandým, bir zifiri duman sardý çevremi.
Bir þimþek düþtü gökten, yaktý bütün devremi.
Ýþte yine baþladý, düðüm düðüm iþkence;
Bir yaným var isyankâr, bir yaným var el pençe.
Fikirde birlik tilki, kalplerde bir kurt niyet;
Kartallar kanatlandý, kan doyurdu hürriyet.

Ya Ýlahi, bir bilsem, insan neyler insana?
Hasretim muhabbete, hasretim ilk lisana.
Zavallý taþ ufalar, ne var düþündüm bunu?
Zavallý kum eþeler, bulmak için maymunu.
Düþündüm asýrlarca, beni yedim bitirdim.
Kabir hazinesini, bulduðum gün yitirdim.

Çizik çizik maðara, yontulmuþ dev kayalar.
Ýnsan ölmek için mi, hep kendini oyalar?
Söyle bir, kim yaþýyor içimdeki konakta?
Yine bir kan deryasý, fikir denen sunakta.
Ya ilahi, rahmet et, ser vermem, sýr isterim.
Ýnanamam, nedir bu: her anda son gösterim.

Uyumuþum kaç asýr, uyanmýþým yalnýzlýk.
Yalnýzlýk tezgâhýnda, düþünmek madrabazlýk…
Öyle ya; su akýyor, öyle ya; toprak ayný,
Her þeyde ayný nizam, aðaçta yaprak ayný…
Rüzgârlar baþý boþ mu, sahi, bu nefes kimin?
Ahir zaman yangýný; aynasý vesvesemin...

Yine duyar gibiyim, uyanýyor peygamber!
Gümbür gümbür kaynýyor içimdeki semaver.
Bozkýrlar kýpýr kýpýr, daðlarda baþka þenlik,
Toplanmýþ bütün boylar, kalmamýþ senlik benlik.
Gözümden nur mu aktý, nerden çýktý bu barýþ?
Gönlümün kýblesine, Kâbe’den yok mu varýþ?

Ýþte yine sarsýldým, sular yutunca suyu.
Toprak ana, gök baba, bir hokkabaz kör kuyu.
Pençeledim elmasý, zümrütten köprü kurdum
Kendimi tanrý ettim, beni çarmýha vurdum.
Niceye ferman verdim, kervan çýkardým sözden.
Akýl kendine þaþtý, baþtan çýktý bu yüzden.

Kýrk gün kýrk gece nikâh kýydýlar keþmekeþe.
Hüzün vefalý geldi, vefasýz gitti neþe.
Çýldýrma makamýnda, yâr dedim, beni gözler.
Söker kalbimi elbet, bu illetten temizler.
Tutar omuzlarýmdan seyreder kendisini
Gözyaþýma karýþýr, bulur efendisini.

Ya ilahi, hamd olsun, verdiðin her bir þeye,
Artýk bu nefesimi mahkûm eyle her neye.
Aþka benzeyen herkes, duysun hýçkýrýðýmý.
Aþýk olan ses versin, sarsýn can kýrýðýmý.
Yeniden dirilt bizi, insan olmayý göster.
Bu gönül ne isterse, bilirsin, senden ister.

Ýsteðimi hayreyle, dili terketsin akýl…
Þu gönlümü affeyle, korktuðundan emin kýl.

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.