ay ýþýðýndan yarýnlar örmüþtük gecelerce sevgimize bir bütün olmuþtuk ikimiz avuçlarýmýz daydý mutluluk yokluðunda kararýyor þimdi umutlarým yeþerip filiz veremedi sevgimiz boy verip dal budak salamadý oysa boþ hayal umutsuz yarýn yoktu bizde gidiþini hiç sevmedim çabuk döneceðim dedin o günden bu güne hala da yoksun sessizce baþýný öne eðerek gittin sevgisi on para etmeyen yalancý sevdalara deðiþtin beni öncesi olup ta sonrasý gelmeyen aþkýmýz nerede þimdi kara bulutlarýn arkasýnda duran ay gecemi aydýnlatmýyor sensiz gök yüzü de küsmüþ bize dünyam karanlýk ve de sessiz geceler uzun geçmeyen saatler ve de gelmek bilmeyen senli sabahlar yinede ben geceler boyu çarsizce beklerim seni dönüp gelirsin diye
NAZMÝ ÞENUSTA.24.10.2013. ORHANGAZÝ/BURSA
Sosyal Medyada Paylaşın:
NAZMİ ŞENUSTA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.