SEVGİLİM

Yalnýzlýðýn diyarýndan sesleniyorum sana.
Yüreðimi herkese kapatmýþken,
Sen terk edenim olma.
Yakma canýmý, akmasýn gözyaþlarým çaresizce..
Ýçimi ýsýtan o sözlerin yetmiyor artýk bana.
Yetmiyor sevdamý küllendirmeye.
Bir hayat kurdum þimdi kendime.
Saklamýþken üzüntülerimi,
Sen acýyan yaným olma.
Vurma yüreðimi yerden yere.
Engel olma aþkýma, SEN SEVMESEN DE.









Boynu bükük sevdalarla býrakýp gittin beni.
Tam da ellerimin ýsýnmaya ihtiyacý vardý sevgilim.
Ümitsizlikler kapladý içimi sonunda,
Öksüz kaldým aþka senden sonra..
Avuçlarýma býraktýn usulca son sözlerini.
Allah’a ýsmarladýk deyip attýn bir köþeye geçmiþi.
Oysa böyle bir son düþünmemiþtim.
Ben seni.. ben seni DÜÞÜNMEDEN SEVMÝÞTÝM.








Kaç bahar geçti ateþi sönmüþ sevdamýzýn üzerinden?
Bütün yollarým sana çýkarken,
Çaresizlik kaplýyor artýk benliðimi.
Cesaretim yok bir daha böyle sevmeye,
Hakkýn yok yüreðimi bir daha böyle yakmaya.
Yokluðun can sýkýntýsý, varlýðýn ise can yýkýntýsý..
SÖYLE SEVDÝÐÝM!
Ne zaman dinecek kalbimin sýzýsý?
Aydýnlýklara kör oldu gözlerim,
Mutluluk nedir bilmiyor artýk yüreðim.
Caným yanýyor sevgilim.
Hayatým daraðacýndayken,
Sen celladým olma.
Kýyma bana, gülme çaresizliðime.







Bitti sevgilim, artýk gidiyorum.
Varlýðým bile anlamsýzken senin için,
Yokluðum üzmeyecek seni, BÝLÝYORUM.
Sosyal Medyada Paylaşın: