Hüzün sarýnca ansýzýn kalbi Otaðýna çöreklenir hep ayný sýzý Yaðmur yaðar düþüncelerine, Saçaklarýndan dökülür salkým saçak duygular Burulur, bükülür de içi bilmez kendi de niye!
Ayaðý topal sacayaðý misali Yüz üstü kapaklanýnca ateþe Zemheriye düþmüþ gibi zangýr zangýr titrer de Anlamaz niye!
Ansýzýn patlar volkan misali Kulaklarý saðýr eden gümbürtü kopar önce Ardýndan derin bir sessizlik Dimaðýnda buruk bir tat Ve gözlere hucum ederken yaþlar, Bir çift ayak, paldýr güldür dalýp içeriye arþýnlar da duvarlarýný Sormaz; kimindir, dolaþýr niye?
Kimi zaman toprak kadar yumuþak kimi zaman kaya gibi sert... Bazen sakin ve duru Bazen hýrçýn ve dalgalý Dalýndan düþen yaprak gibi titrek ve ürkek Bazen de cengaver edasýyla er meydanlarýnda cenk etmeye amade... Ve Ekseninde dönerken uhrevi yalnýzlýðýnda demlenir aþkýn
Her hali bir baþka deprem oluþturur içeride Her haldebaþka bir aleme uzanýr sanki... Halden hale dönerken sinede Gangrenleþen duygular mý bilmem kemikleþen cümlelerde Mecazi bir lisanla görücüye de çýkar ara sýra...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gül Şehri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.