"Aslýnda hiç aklýma bile gelmezdi, kocaman gözleri olmasaydý eðer. varmýþ ama, kocaman gözleri varmýþ meðer. birer birer aklýma düþerlerdi. ipince, zamansýz, hayýrsýz...
düþtüðü gibi kendimi bir köy düðününde bulurdum. esmer çocuklarýn koþuþturmalarýna ortak olurdum.
ziyafetine doyum olmazdý gülüþlerinin. ve Ahmed’in elma kokusu vardý diþlerinin. . . . bu ýhlamur kokusu böyle devam ederdi. ve sabahýn körüne kadar/ ve mayýsýn dördüne kadar/ bu ýhlamur kokusu böyle devam ederdi.
kendime geldiðimde ise ;
ne köy kalýrdý, ne esmer çocuklar ne de kocaman gözler. ha bir de ýhlamur kokusu vardý. o da kalmazdý zaten. ipince, zamansýz, hayýrsýz..."
|Murat ERTAÞ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ertaş murat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.