Bir öykünlük avuntudur Aþýðýn gönlündeki sevda Oysa ki Ne baþaklar yüz sürdü tohumundan Ne hasatlar kaldýrýldý yýðýnlarca Toprak nadasa býrakýlsa da Yazgýsý hiç deðiþmedi Hep ekildi hep sürüldü Defalarca...
Bilselerdi ki Bir hasatlýk canýmýn kaldýðýný Kýþýn zemheri soðuðu zamansýz soldurmazdý çiçeðimi Þimdi kargalarýn Aç kursaðýný kolluyor eðrilen dalým Göçmen kuþlarýn dönüþü olmayan Ömürleri biçiliyor sevdama Bu kadar olumsuzluklara raðmen Yine de pes etmiyor bu gönül...
O zaman dayan yüreðim! Dayanmalýsýn sen biraz daha Bilirim ki; Her fýrtýna sonrasý Binlerce tohuma ötelenir toprak Ve her tohum Binlerce filize durur düþtüðü yerde Sevda da iþte öyle bir þey Bir esmeye görsün Alýr savurur seni ve saplanýr kalýrsýn Bir sevdalýnýn gönlünde...
Kardelen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kardelen çiçeği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.