Azýcýk yaramazlýk yapsam
Kardeþimin oyuncaklarýný saklasam
Ellerimi çamura batýrsam
Benim çocuk olduðumu unuturdu;
Annem ve babam.
Kafa kafaya verirler
Sanki aðýz birliði ederler:
’Gelince okul çaðýna,
Asýlsýn öðretmen kulaðýna’
Diyerek ürkütürlerdi.
Korkudan çekerdim yorganý kafama.
Kulaklarýmý arardým yatakta.
Bu yüzden okulun açýldýðý ilk günler,
Tuttum annemin elinden.
Çok aðladým içimi çekerekten...
Hani saçýmý okþamýþtýn ya,
Susuverdim birden.
Bir dokunuþla kanatlandým.
Kuþ oldum koridorda.
Ýçim dolu mutlulukla
Ýlk seni çizdim defterime.
Akþam gidince eve
Çok sevdiðimi söyledim anneme...
Ödevlerime bakýyorsunuz ya.
Bazen yýldýz,
Bazen atýyorsunuz ya imza.
Daha adým atmadan kapýdan,
Veriyorum bütün eve ilan.
Ah bir görseniz beni öðretmenim,
Mutluluk yayýyor iklimim, havam.
Siz deyin Sultan Süleyman.
Galiba bence oluyorum Kral Aslan...
Bütün imzalarý ,yýldýzlarý
Sayýyorum sayýyorum...
Yatýnca akþam erken
Hepsini saçýnýza takýyorum.
Öðretmenim ben sizi çok seviyorum....
Yazan:MEHPARE GÖKÇE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.