solgun bir þiir kaldý çerçevesiz bir gölgede yaðmur sustu karanlýk bir þehrin kaldýrýmlarýnda
yitirdi hükmünü yeþili baharýn mühür çözüldü artýk kanatmýyor kalemi kelam ki acý bir adým beriye düþtü üç kere öpüp alnýna koyarken sevdayý nimettendir deyip bir kuytuda vurdu kendini aþk...
hiç bilmediði þarkýlar söylerken sustu sesi ve yorgun bir þairin üç dileðiydi sustu sustu sustu
ÞAHBEYÝT FATÝH ÞAHÝN IÞIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahbeyit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.